Co to właściwie jest Web 2.0?
autorzy: Łukasz Piecuch, Przemysław Podulka
Co to jest WEB 2.0 i jak go właściwie zdefiniować, nad tym zagadnieniem już od dłuższego czasu myślą specjaliści od marketingu, developerzy i fascynaci a przedstawiciele prasowi rodzimych portalów wykręcają się od odpowiedzi z rumieńcami na twarzy. Dlaczego więc temat ten jest tak mglisty i trudny do zdefiniowania?
Otóż termin ten stworzony został przez firmę O'Reilly w 2004 na potrzeby konferencji dotyczącej nowych trendów w serwisach internetowych i z czasem nabierał bardziej wyrazistych kształtów.
Mimo że termin jako taki funkcjonuje w środowisku już od dłuższego czasu nie dorobił się jednoznacznej definicji - część odwołuje się do stosowanych technologii inne do aspektów społecznościowych (np. możliwość publikacji treści i współtworzenia serwisów przez Internautów) a jeszcze inne do sposobu wymiany danych między serwisami. Dodatkowym trendem, nie uwzględnianym w większości definicji, jest migracja treści wideo do sieci Internet.
Cechą charakterystyczną jest duża interakcja pomiędzy członkami społeczności, dlatego te serwisy umownie nazywa się "dynamicznymi" dla odróżnienia od "statycznych" serwisów tradycyjnych, które nie umożliwiają interakcji. Interakcja przejawia się m.in. w możliwości budowania sieci kontaktów (czyli tworzeniu listy znajomych, z którymi można się komunikować bezpośrednio), zapraszania znajomych, wysyłania prywatnych wiadomości między użytkownikami, a także w sprawniejszym przepływie informacji, który odbywa się najczęściej bezpośrednio za pomocą forów i grup dyskusyjnych.
Z drugiej zaś strony wiele serwisów jest uważanych lub promuje się jako Web 2.0 gdy udostępnia RSS, umożliwia komentowanie i dodawanie artykułów użytkownikom lub ma odpowiedni wygląd graficzny. Również tworzenie społeczności internetowych przypisywane Web 2.0 nie jest niczym nowym, ponieważ od lat koncentrują się one wokół grup dyskusyjnych i forów. Pojawiają się również opinie, że Web 2.0 nie wprowadza żadnych nowości, jedynie łączy technologie "Web 1.0", podaje je w nowym opakowaniu i dopisuje do tego filozofie komunikacji między użytkownikami i administracją serwisu.
Zbierzmy więc w kilku punktach główne cechy jakimi powinna charakteryzować się witryna Web 2.0:
- generowanie treści przez użytkowników,
- spersonalizowane strony dla internautów z całego świata,
- wykorzystanie interaktywnych technik: XHTML, AJAX, SOAP, XUL, RDF, RSS, ATOM,
- szerokie rozpropagowanie Webservices,
- udostępnianie interface'ów XML, które umożliwiają innym stronom i programom korzystanie z danych Web 2.0,
- wygląd oparty na gradientach i zaokrąglonych elementach, dużych czcionkach i pastelowych tłach
- licencje Creative Commons.
Web 2.0 jest więc nazwą dla widocznego aktualnie trendu decentralizacji zasobów internetowych. Kończą się bowiem czasy Web 1.0 i danych składowanych na serwerach. Wraca rozproszenie i anarchia. Wraz z Web 2.0 skończyła się era "posiadaczy", teraz każdy ma swoją własną cząsteczkę, poletko, na którym pracuje. Celem samym w sobie nie jest już bycie lepszym niż inni, celem jest bycie lepszymi razem. Awaria jednego komputera nie niszczy w żaden sposób zasobów Web 2.0. Bardzo szybko bowiem można je odtworzyć na podstawie materiałów składowanych na innych maszynach. "Posiadacze" i ich serwery staną się elementami pośredniczącymi w wymianie wiedzy. Niczym w sieci BitTorrent czy projekcie SETI@home, znacząca część obciążenia (wykorzystania miejsca, obciążenia obliczeniami itd.) zostanie rozproszona na prywatne komputery.
